Scribendi Infinitum – Sonsuz Yazı

Bu akşam, bir A4 sayfası
beyaz ve açık
her şey yazılmaya hazır
Ağaçlar sessizce fısıldıyor
yeşilin bin bir tonunu
her yaprak
bir şiirin başlığı gibi titriyor dallarda
sokaktan geçen rüzgâr
gömleğimin yakasına fısıldadı adlarını
sanki sesin değil
anıların dı duyduğum
Ufuk çizgisi
göğe mektup yazan bir dağın parmak izi
ve martılar
göç etmeyi unutan düşlerde
asılı kalmış zamanın omzunda
Güneş, utangaç çocuk
kaçtı arka sokaklara
Gölgeler uzadı
Bir ihtiyarın bastonu yaslandı duvarlara
Kır çiçekleri, geceye nazire yaptı
Açtı rengini karanlığın kalbine
kedinin gözlerinden yansıyan ay
şehrin bütün sırlarını bildiğimi anlattı bana
oysa bilmiyordum
baharın neden hep biraz eksik bıraktığını
neden en güzel yerinde
insanı yalnızlaştırdığını

Burcu Türker