Scribendi Infinitum – Sonsuz Yazı

Yerin yedi kat altında,
Ateşten bir Labirent
Sonsuz koridorlar, soluksuz koridorlar
Tek bir kapının ardında kurtuluş
Emre, on yedisinde tesisatçı
Kara kocaman, umut dolu gözleri
Çalışıp para biriktirip, mühendis olacak
Yaklaşan ejderhanın ateşi
Siliyor hayalleri, boğuyor nefesleri
Ramazan’da kapalı Masquerade
Ramazan’da yevmiye yok
Boşlar madem, tadilata marş marş
Yoksulun olmaz söz hakkı
Demir kaldırıp, harç karıyorlar
Baretsiz, maskesiz, sigortasız
Komi, garson, bir de DJ
Alışıklar üstelerine kapanan kapılara da
Hazırlıksızlar Azrail’le satranç oynamaya
Sonsuz koridorlar, soluksuz koridorlar
Yaklaşan Ejderhanın ateşi
Ahmet atanamamış matematik öğretmeni
Amelelik, garsonluk ya da BIM’de kasiyerlik
Kabullenmişti yenilgiyi, eğmişti başını
Nefes almaktı sadece arzusu
Kesif bir duman, ölüm karası
Kilitli kapı…kapılar… kapı…
Ejderhanın ateşi kaplıyor dört bir yanı
Bükülüyor, inliyor demirler, patırtıyla düşüyor bar
Çığlıklarla tuz buz oluyor binlerce kadeh
Piyanonun tuşları fırlıyor alevden oklar gibi
Atan yüreklere, son dualara
Yutarken nefesleri kahkahalar atıyor alevler
Yakıyor gençliği, siliyor umutları