Scribendi Infinitum – Sonsuz Yazı

Bütün sesleri bıraktım ardımda

bir kuşun kanadına ilişti gürültü

Şimdi içimde sadece

bir yaprağın düşerken çıkardığı ses var

o da rüzgâra emanet

Kalbim, eski bir sandığın içi 

tozlu ama dolu

Kilitli değil sadece açılmıyor 

ve bu da huzur 

unutulmuşluğun kucağında uyuduğum

Gökyüzü battaniye üzerimde

bulutlar ise annemin sessizliği

Göl kenarında yürür gibi geçiyor saatler

ayak izleri suya değmeden siliniyor

Bazen bir fincan çayın buğusunda

gizleniyor bütün telaş

ve ben yudum yudum içiyorum sükûtu

dilimin ucunda çocuk gülümsemesiyle

Huzur, ne bir yer ne bir zaman

bir iç sesin susması sadece

Ve ben

sustuğum yerden başlamayı öğreniyorum

                    burcu Türker