Güle Güle Galleria

Sana da Kalmadı…

Ekim 1987 yılında, bizim jenerasyonun hayal bile edemeyeceği görkemli bir alışveriş merkezi açıldı: Ataköy Galleria.
Sonraları, üç harfli kısaltılmış haliyle AVM’ler hayatın bir parçası oldu.

Şimdilerde yıkım kararı alınan ve hatta yıkımına başlanan bu görkemli çarşıyı özleyecek miyiz?
Belki yaşamımızda bir ilk olarak hatırlarımızda kalacak.
Bir beton yığını yerine, çok yakında yeni bir beton proje göreceğiz.

Bizim çocukluğumuzda 23 Nisanlarda tören alanımızdı.
Bakırköy’deki Baruthane Fabrikası (Baruthane-i Amire), 1700’lerde kurulmuş, defalarca infilak edip yıkılmış ve yeniden yapılmıştı.
Ta ki 1955 yılındaki son infilaka kadar…
O patlamadaki şehitler, bugün Bakırköy Meydanı’ndaki şehitlikte ebedî uykularındalar. Rahmetle.

Sonrasında alan yıllarca yeşil 🌳 olarak kaldı.
Ama sonunda betonlaşmaya yenik düştü.
Ataköy konut projesiyle sahilinde bir plaj inşa edildi.
Bir de sinemamız vardı.
Devasa yeşil alanda, asırlık çınar ağaçlarının gölgesinde dedemle oturduğumuz yerde şimdi hastane var.
Sporla buluştuğumuz deniz kulübünün yerinde ise marina.

Şimdi özlediğim, plaj günleri…
Top oynayıp piknik yaptığımız, dev ağaçların gölgesinde kuru köfte, sigara böreği, yaprak sarma ile ziyafet çektiğimiz; bütün gün denize girip mis gibi temiz hava teneffüs ettiğimiz günler.

Akşamları Ataköy Sineması’nda:
General Patton, Louis de Funès filmleri, Rüzgâr Gibi Geçti.
Beyaz Kelebekler ve Cem Karaca, Kurtalan Ekspres konserleri…
“Astronot Niyazi” iki perde tiyatro…

Ben bunları özleyeceğim.
Sevgiyle kalın.

Güle güle Galleria…
Sana da kalmadı.

Feridun Arat